The original sources
of the Quran
by William Tisdall
جاوید نامجو
از نگاه مسلمانان «کتاب قرآن
سرچشمۀِ آسمانی دارد و همگی آیه های این کتاب از سوی الله با میانجیگری جبرئیل به
محمد رسول الله رسیده است؛ پیش از آفرینش جهان قرآن وجود داشته و یک نسخه از آن در
یک لوحه در نزد الله نگهداری میشود.» این ادعاها را مومنین مسلمان با ساده دلی و
خوشباوری میپذیرند، زیرا آنها از سرچشمه های زمینی قرآن آگاهی ندارند. کتابی که در
پیش روی دارید، با دقت فراوان و دلیل های استوار و آشکار نشان میدهد که چگونه
باورهای دینی عرب های پیش از اسلام، زرتشتیان، و کیش های انحرافی یهودی، مسیحی و
مندانی و صابئیان در شکل گیری قرآن و دین اسلام نقش بُنیادین داشته اند.
به واژگونه ادعای مسلمانان که
عربستان پیش از اسلام و به ویژه شهر مکه را کانون نادانی و «جهالت» نشان میدهند،
سندهای تاریخی نشان میدهند که عربستان و به ویژه شهر مکه و یثرب پناهگاه امن برای
پیروان کیش های یهودی و یا کیش های انحرافی ترسایی بود که برای نجات از پیگرد
امپراتوری روم به عربستان گریخته و به آنجا پناه میآوردند. و از آنجا که «هیچ چیز
از هیچ پدید نخواهد آمد»، این باورهای دینی گوناگون در عربستان نقش مهم و بسیار
بُنیادین در شکل گیری دین اسلام داشته اند. از جمله دلیل های استواری که این کتاب
به آنها اشاره میکند، وجود افسانه های فراوان در قرآن است که محمد بن عبدالله از آنها
به نام وحی آسمانی نام بُرده است: همانند افسانه ابراهیم در آتش، اصحاب کهف، افسانه گوساله سامری، افسانه کوه قاف (کوهی
بُلند که گرداگرد زمین را پوشانده است)، افسانه برافراشته شدن کوه طور بالای سر
بنی اسرائیل، دید و بازدید ملکه سبا از
سلیمان، سفر معراج، پُل صراط، اشتباه گرفته شدن مریم مادر عیسی مسیح با «میریام»
خواهر موسی و هارون، افسانه بایگانی شدن یک لوحه از قرآن در آسمان،.... ولی بررسی های کارشناسانه دینی نشان میدهند که
این افسانه ها همگی ریشه در باورهای دینی عرب های پیش از اسلام، دین زرتشت و
باورهای گمراه کُنندۀِ کیش های انحرافی یهودی همانند صابئین، مندانیان و چندین کیش
انحرافی مسیحی داشتند که در دوران محمد بن عبدالله مردم عربستان با آنها آشنا
بودند. از آنجا که محمد بن عبدالله با تورات و انجیل آشنایی کارشناسانه نداشت، او نه
انجیل های چهارگانه را میشناخت که از سوی خط اصلی کلیسا پذیرفته شده بودند و نه با
کتاب های دینی یهودیان همانند «تالموت» و «میدارش» آشنایی داشت که تفسیرهای
دلبخواهی از تورات هستند. نیاز به
گفتن است که تورات نخستین جزء از کتاب های پنجگانه تنخ است که دارای 24 پوشینه
است.. از اینرو محمد بن عبدالله میپنداشت که هر افسانه ای را که او
از دهان پیروان شاخه های انحرافی دین های یهودی و مسیحی میشنود، ریشه در تورات و
انجیل دارند، درحالیکه روح تورات و انجیل های چهارگانه با این افسانه های تخیلی
بیگانه است؛ شگفتی اینجاست که باوجود ادعای پیامبری و داشتن پیوندهای آسمانی، محمد
با خوشباوری فراوان این افسانه ها را میپذیرفت و آنها را به نام پیام های آسمانی
تورات و انجیل و «وحی منزل» به قرآن میافزود.
چکیده سخن: با آنکه مسلمانان دین اسلام را
دنباله دین های سامی/ ابراهیمی یهود و مسیحی نشان میدهند، و محمد خودش را میراثدار
پیامبران یهودی نشان میداد، ولی راستی این است که همگی سرچشمه های قرآن برگرفته از
آیین های عرب های پیش از اسلام، باورهای دینی زرتشتی، کیش های شاخه ای و انحرافی
دین های یهودی و مسیحی، صابئیان و مندانیان است، باورهای افسانه ای و آیین های بُت
پرستی که تورات و انجیل های چهارگانه با آنها بیگانه اند.
از آنجا که نیاز است که همگی
اشتباه های قرآن که در بالا به آنها اشاره شد، یک به یک برسی کارشناسانه شوند، من
در نوشته های سپسین به آنها خواهم پرداخت.
