جاوید نامجو
اسلام یک شکل تازه از دین مسیح با ریخت و فرهنگ عربی
تازه ترین پژوهش
های تاریخی که از سوی بُنیاد دانشی «ایناراه (INARAH)» انجام
گرفته است، نشان میدهند که مُحمد، پیامبر اسلام یک شخصیت تاریخ نبوده است [1].
واژۀِ «مُحمد» یک پاژنامی است به معنی «ستایش شونده» که تا پیش از پیدایش و شکل
گیری دین اسلام، مسیحیان عرب برای ستایش از عیسی مسیح بکار میبُردند. این پژوهش
های نوین نشان میدهند که آنچه که گزارشگران و نویسندگان مسلمان تاکنون به نام
تاریخ اسلام نوشته و از آن دفاع کرده اند، از هیچگونه ارزش تاریخی برخوردار نیست،
زیرا تاریخ اسلام تنها با تکیه به روایت های اسلامی نوشته شده است که 200 سال پس
از شکل گرفتن اسلام و در زمان عباسیان بافته و افسانه سازی شده اند.
برآیندِ یک سده
پژوهش های گذشتهنگاری که به کمک سکه های پول، مُهر و موم های حکومتی، سنگ نبشته ها
و گزارش های پیروان کیش های بینابینی مسیحی/ یهودی بدست آمده است، نشان میدهند که
آنچه که امروز مسلمانان به نام تاریخ هجرت پیامبر اسلام از مکه به مدینه میشناسند،
براستی سال شکست فرمانروایی ساسانی از امپراتوری بیزانس پس از 30 سال جنگ در سال
622 میلادی بوده است. پس از این شکست سرنوشت سازِ خسرو پرویز از دست هراکلیوس
فرمانروای بیزانس بود که حکومت مرکزی ایران فروپاشید و تهیگی قدرت مرکزی زمینه ساز
قدرت گرفتن عرب های مسیحی (نستوری) شد که برای 400 سال در ایران و عراق میزیستند. این
عرب های مسیحی که از دوران اشکانیان و همچنین در دوران ساسانیان به اجبار از سوریه
به ایران کوچ داده شده بودند، و در خاور ایران (افغانستان) و عراق جایگزین شده
بودند، توانستند با سواستفاده از تُهیگی
قدرت مرکزی، قدرت سیاسی را در پی چندین جنگ بدست بگیرند.
یکی از دلیل های
مهم در تایید سرچشمۀِ گرفتن دین اسلام از باورهای مسیحیان عرب و نستوری که در
ایران و عراق (که یکی از استان های ایران بود)، میزیستند، نگاه قرآن به ذات عیسی
مسیح است که به واژگونۀِ مسیحیان کاتولیک که عیسی مسیح را خدا و گاهی فرزند خدا میدانند، قرآن
همانند مسیحیان نستوری عیسی مسیح را تنها به نام یک انسان و پیامبر خدا میشناسد. پیش از اینکه دین مسیح یک ریخت عربی به خودش بگیرد و
افسانۀِ وجود یک پیامبر عرب به نام «مُحمد» شکل بگیرد، نُخستین نسخه های قرآن وجود داشتند؛ این نُخستین
نسخه های قرآن سُروده های مذهبی پیروان مسیحی «آریوس
(Arius)» بودند که در آیین
های دینی آنها خوانده میشدند.در نُخستین کُنفرانس جهانی مسیحیان که در سال 325
میلادی در شهر «نیسه (Nicaea ) شهر ازنیک در ترکیه امروزی)» برپا شد، «آریوس
(Arius) از پیشگامان کیش
نستوری)»، خودداری کرد عیسی مسیح را خدا بنامد. این دیدگاه مذهبی «آریوس «(Arius) سبب شد تا او از
هماوردِ دینی خودش «آتاناسیسوس» شکست خورده و خودش و پیروانش زیر سایۀِ پیگرد
بایستند و سرکوب شوند. این نُسخه های نُخستین قرآن که در نوشته شدن آنها «آریوس»
نقش مهمی داشت، سپس تر بدست نُخستین کسانیکه خودشان را مُسلمان نامیدند بازنگری و
ویراستاری شدند و 2 سده پس از آن به شکل قرآن امروزی درآمدند.
امویان برخلاف گزارش های نادرست نویسندگان
مسلمان، مسیحی بودند که سنگ نوشته های آنها در قبه الصخره (آن ساختمانی که مسلمان ها
به اشتباه مسجد الاقصی مینامند) که در ستایش از عیسی مسیح است، و سکه های پول با
نگارۀِ چلیپا (صلیب) و نگاره عیسی مسیح که از آنها بیادگار مانده است، گواهی این
راستی است [2].
و اندیشۀِ اسلام را عبدالمک مروان
(که از مرو افغانستان سرچمشه میگرفت) بنیان گذاشت. او اندیشه اسلام را که به معنی
صلح و دوستی است در آغاز برای پایان دادن به دشمنی میان کیش های مسیحی/یهودی در
پیشگرفت، و بنیان گذاشت که در اختلاف بر سر ذات مسیح که آیا او خدا، پسر خدا یا
تنها یک انسان و پیامبر بود در جنگ باهمدیگر بودند. و حتی عباسیان تا زمان مامون
هنوز به دین مسیح وفادار بودند. دین اسلام به شکل کنونیش از زمان مامون عباسی آغاز
شد. در زمان مامون عباسی بود که تاریخ اسلام و وجود یک پیامبر عرب به نام «محمد»
به درخواست او نوشته و ساخته شد. اسلام درحقیقت یک شکل تازه از دین مسیح با ریخت و
فرهنگ عربی است.
یاداشت
[1] http://inarah.de/
[2] https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Umayyad_Arab-Byzantine_Solidus.jpg
https://mamnoe.files.wordpress.com/2017/03/az-baghdad-be-marv.p
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر