جاوید نامجو
یکی از مهمترین
دلیل هایی که نشاندهندۀِ افسانه بودن تاریخ اسلام است، افسانۀِ نَبَردِ «بدر» است؛
نویسندگان مسلمان از این نَبَرد به نام نخستین غزوۀِ پیروزمندانۀِ مسلمانان بر
کفار یاد میکنند. برپایۀِ گزارش نویسندگان مسلمان «2 سال پس از اینکه محمد در
مدینه ساکن شد، به دلیل ناتوانی اقتصادی، گرسنگی و تنگدستی پیروانش در مدینه، او
ناگزیر شد برای پایان دادن به وضعیت ناگوار پیروانش، سرمایۀِ موردِ نیاز را از راه
راهزنی و غارت کاروان های مکه بدست آورد. و این نخستین غزوه میان مسلمانان با مردم
نامسلمان مکه در کنار چاه آبی به نام بدر انجام گرفت. برپایۀِ این گزارش ها
مسلمانان با بستن چاه آب بدر کاروان های مکه را از دسترسی به آب آشامیدنی بی نصیب
کرده و با اینکار مسیر کاروان های مکه را به سوی کمینگاهی منحرف کردند، که در آنجا
300 تن از جنگجویان مسلمان در انتظارشان بودند. در این غزوه با آنکه شمار مسلمانان
اندک بود، ولی آنها توانستند بر یک سپاه 1000 تَنی که کاروان های مکه را نگهبانی
میکردند، پیروز شوند.»
ولی یک سده پژوهش های باستانشناسی در تاریخ
اسلام نشان میدهند که این گزارش باور پذیر
نیست، زیرا با آنکه دانشمندان تاکنون وجب به وجب خاکِ عربستان را زیر ذره بین
گرفته و زیر و رو کرده اند، ولی آنها تاکنون موفق به پیدا کردن یک چاه آب به
نام«بدر» در بیابان های پیرامون مدینه
نشده اند. و این درحالی است که باستانشناسان توانسته اند چشمه ای را در شمال ایران
پیدا کنند، که 2300 سال پیش داریوش سوم واپسین پادشاه هخامنشی در هنگام گُریز و
عقب نشینی در برابر نیروهای اسکندر، در کنار آن چادر زد و از آن نوشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر