جاوید نامجو
پیشنهاد من به بانوان آزادیخواه و شیردل ایرانی که پرچم نافرمانی مدنی در برابر حجاب اجباری را بر دوش گرفته اند، آگاه شُدن از نگاه قرآن به مسئله حجاب است.
در قرآن بگونه مستقیم و روشن هیچ آیه ای وجود ندارد که حجاب را اجباری کرده باشد. آنچه که سبب شده است تا ملاها با استناد به آن حجاب را برای زنان اجباری کنند، تفسیرهایی هستند که ملاها دلبخواهی از یک آیه در سوره نور و دو آیه در سوره احزاب از خودشان میکنند [1]. با آنکه در این آیه ها تنها اشاره به پوشاندن بدن است، ولی ملاها با تفسیری که به دلخواه از این آیه ها میکنند و آنرا در میان این آیه ها در پرانتز مینویسند، موهای سر و چهرۀِ بانوان را هم بخشی از بدن آنها مینامند که باید پوشیده شود! ولی امروز ملاها به دلیل فشارهای اجتمایی برای به روز رسانی قانون های دینی، دست از مخالفت با نمایان شدن چهرۀِ زنان در بیرون از خانه برداشته اند و تنها به موی سر زنان گیرداده اند. ولی همانگونه که میدانیم در ایران تا پیش از اینکه رضا شاه در ایران سرکار بیاید، و در همه کشورهای اسلامی تا چند دهه پیش قانون شرعی پوشاندن چهره زنان اجرا میشد.
زبان شناس آلمانی «کریستف لوکزنبرگ» در کتابی که به این موضوع پرداخته است، مینویسد: هنگامی که قرآن نازل شد، عرب ها خط عربی نداشتند. و اگر آنها میخواستند، گفته ای را بگونۀِ نوشتاری یاداشت کنند، ناگزیر بودند که از خط و زبان سریانی/ آرامی استفاده کنند که در سده هفتم میلادی در خاورمیانه خط بازرگانی و فرهنگی بود، همانند زبان انگلیسی که امروز در جهان گسترده است. 150 سال پس از مکتوب شدن قرآن، که عرب ها به کمک دانشمند ایرانی «سیبویه» دارای خط شدند، هنگام برگردان قرآن ها از خط آرامی به خط عربی اشتباه های فراوانی در ترجمه قرآن انجام گرفت. یکی از دلیل های آن این بود که قرآن ها را با خطی نوشته بودند که زیر و بم (فتحه و کسره) نداشت و به آنها قرآن های مصحف میگفتند. به سخن دیگر هر واژه از آیه های قرآن را میشُد به شکل های گوناگون خواند و معنی های متفاوتی را به آن واژه داد. در نتیجه در زمینه آیه های حجاب سوتفاهمی های فراوانی پیش آمده است، از جمله این که قرآن در یک آیه میگوید: «هنگام بیرون رفتن از خانه شال دور کمر خودتان را محکم کنید (که در آن دوران رسم بود. برای نمونه تابلوهایی که از حضرت مریم مادر مسیح ترسیم شده است، بازتاب دهنده این رسم است )». ولی این آیه را ملاها بدینگونه ترجمه میکنند که «هنگام بیرون رفتن بدن خودتان را بپوشانید.» و سپس ملاها به این ترجمه های اشتباه از آیه های قرآن تفسیرهای دلبخواهی هم گره زده اند که به کمک آنها توانسته اند پوشاندن موی سر بانوان را هم اجباری کنند. و یا در در پیوند با آن آیه ای که به باور مسلمانان قرآن نوید «حوری های بهشتی» به مومنین داده است، که امروز انگیزه خودکشی های انفجاری و برهم زدن امنیت در جهان هم شده است، در بُنیادش میگوید که : «در بهشت بهشتیان از لذت انگور سفید بهرهمند میشوند.» ولی این آیه بدینگونه اشتباه ترجمه شد که « در بهشت مردان بهشتی از لذت حوریان بهشتی برخوردار خواهند شد.» در این کتاب «کریستف لوکزنبرگ» با هنر زبانشناسی و بسیار کارشناسانه و موشکافانه نشان میدهد که چگونه واژه «انگور سفید» بجای واژه «حوری» از زبان آرامی به زبان عربی برگردانده شده است[۲]. از سوی دیگر باوجودیکه در قرآن آیه های روشنی در حرام بودن نزول و رباخواری وجود دارد، ولی حکومت اسلامی با چراغ خاموش رباخواری را برمیتابد. [۳] چرا؟ تنها پاسخ به این پرسش این است که سرسختی حکومت در نگهداری از حجاب اسلامی به دلیل نگرانی این حکومت برای از دست رفتن ارزش های دینی/اخلاقی نیست، بلکه حجاب نماد سرکوب حکومتی است که باید حکومت اسلامی با نگهداری از آن همزمان اقتدار پوشالیش را به جامعه یادآوری کند.
.یاداشت [1]
دو سوره از قرآن، آیاتی راجع به حجاب وارد شده است، آیه ۳۱ سوره نور و آیه ۳۳ و ۵۹ سوره احزاب
[2]
https://www.amazon.com/Syro-Aramaic-Reading-Ko…/…/3899300882
[3]
حدّاقل هفت آيه قرآن به وضوح تحريم ربا را ثابت مى كند: 1- آيه 275 سوره بقره: «اَلَّذينَ يَأكُلونَ الرِّبا لايَقومونَ اِلاّ كَما يَقومُ الَّذى يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ المَسِّ ذلِكَ بِاَنَّهُم قالوا اِنَّمَا البَيعُ مِثلُ الرِّبا و اَحَلَّ اللّهُ البَيعَ و حَرَّمَ الرِّبا فَمَن جاءَهُ مَوعِظَةٌ مِن رَبِّهِ فَانتَهى فَلَهُ ماسَلَفَ و اَمرُهُ اِلَى اللّهِ و مَن عادَ فَاُولئكَ اَصحـابُ النّارِ هُم فيها خالِدون»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر