جاوید
نامجو
نه واژۀِ «علی» یک نام عربی است و نه
«علی» یک شخصیت تاریخی است، بلکه در آغاز در دوران امویان «علی» بینش مذهبی یک کیش مسیحی
در کرمان بوده است که به نام «آل علی» نام آور بودند. این کیش مسیحی که به ذات
خدایی مسیح باور داشتند و در جایگاه یک پادشاه به پیوند بیواسطه او با خدا ایمان
داشتند، نقطه رو در روی و دشمن یک کیش دیگر مسیحی بودند به نام «آل محمد» که مسیح
را تنها خدمتکار خدا میدانستند و کانون آنها در خراسان بود. در زمان عباسیان که تا
زمان مامون آنها هنوز پیرو دین مسیح بودند، در مخالفت با مسیحیت بیزانس(روم خاوری)
و شکاف ژرفی که میان مسیحیت خاوری (ایران) و مسیحت باختری (روم) ایجاد شده بود،
عباسیان راه خودشان را از مسیحیت باختری جدا ساخته و در راستای آشتی میان این دو
کیش مسیحی دشمن با ساختن شخصیت های تاریخی برای این دو کیش متخاصم مسیحی (آل علی و
آل محمد) دین اسلام را بنیانگزاری کردند که پایه گذار اصلی این اندیشه در آغاز
عبدالمک مروان پنجمین خلیفه اموی بود. و هدف عبدالمک مروان در پیشکشیدن اندیشه
اسلام، برپایی صلح میان کیش های آل علی و آل محمد بود که در اختلاف بر سر ذات مسیح
خون همدیگر را میریختند. به سخن دیگر 400 سال پیش از پیدایش یک شخصیت تاریخی به
نام «محمد» و دین اسلام، مسیحیان ایرانی که از کیش نستوری بودند، واژه محمد را که
به معنی ستایش شونده است، در ستایش از عیسی مسیح بکار میبردند.
برای آشنایی بیشتر با ریزگان این
گزارش من شما را به خواندن کتاب «چگونه مسلمان شدیم» نوشته آرمین لنگرودی فرا
میخوانم [1] که نتیجه یک سده پژوهش در تاریخ اسلام با هدف بازنگری آن و روشن کردن دروغ
هایی است که نویسندگان مسلمان در دوران عباسی به نام تاریخ سرهم بندی کرده و تا به
امروز بخش مهمی از باورهای دینی مردم ایران شده است.
یاداشت
[1]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر